اتصال‌پذیری و ارتباطات

به گزارش روابط‌عمومی ستاد توسعه فناوری‌های اتصال‌پذیری و ارتباطات، بومی‌سازی به عنوان یک استراتژی، جزئی یک ابزار برای توسعه صنعتی در اکوسیستم دانش‌بنیانی محسوب می‌شود. تجربه رشد صنعتی کشور‌های نوظهور صنعتی نشان می‌دهد که استراتژی توسعه صنعتی این کشور‌ها مبتنی بر بومی‌سازی بوده است یا ترکیبی از بومی‌سازی و ابزار‌های دیگر را به کار بسته‌اند.

بومی‌سازی به مثابه ساخت داخل، تعریف ساده و سطحی بومی شدن است. تعریف ما از بومی‌سازی در واقع تحقق پتانسیل رشد صنعتی نهفته در داخل کشور و یافتن جایگاه «شایسته»مان در سلسله مراتب مزیت نسبی در دنیا است؛ ما و هیچ کشوری در دنیا با قطع ارتباطات بین‌المللی منفعتی کسب نخواهیم کرد، اما این به معنای آن نیست که دانش، توان و منابعی که در داخل کشور وجود دارد را نیز از خارج وارد کنیم.

ظرفیت‌سازی اصلی بومی‌سازی باید سرمایه انسانی و دانش باشد؛ اولویت شرکت‌های سرمایه‌گذاری در بومی‌سازی نیز علاوه بر تدوین استراتژی رشد صنعتی منطقه‌ای و ورود به سطحی ورای سطح بنگاه صنعتی منفرد، بومی‌سازی فرآیند‌ها و نیز ایجاد سازوکار‌های رشد تحقیق و توسعه است.

در شرایط بهینه، واحد‌های تحقیق و توسعه هر بنگاه صنعتی باید منحصرا معطوف به محصول و فرآیند‌های آن بنگاه باشد، نه این‌که برای مثال مهندسی معکوس قطعات مورد نیاز را نیز خودش انجام بدهد.

اگر بومی سازی را استفاده آگاهانه از الگوها، روش‌ها و فنون توسعه و تطابق آن با شرایط جامعه بومی در کنار به روز کردن و تقویت تکنیک‌ها و روش‌های بومی یا همان پیوند دانش رسمی با دانش و شرایط بومی بدانیم، چنین راهبردی می­ تواند به توانمند سازی و مشارکت مردم در جریان توسعه و شکل­ گیری یک جریان توسعه درون­زا، متکی به خود و پایدار منجر شود.